Warto wiedzieć- artykuły

2 kwietnia- Światowy Dzień Świadomości Autyzmu

ŚWIATOWY DZIEŃ ŚWIADOMOŚCI AUTYZMU

2 kwietnia to Światowy Dzień Świadomości Autyzmu. Został on ustanowiony w 2008 roku. Jego celem jest propagowanie wiedzy na temat autyzmu i budowanie wrażliwości społecznej w tym zakresie.

W Światowym Dniu Świadomości Autyzmu wiele budynków zostanie podświetlonych na niebiesko i różowo. To wyraz solidarności z osobami z autyzmem i ich rodzinami. Kolory te symbolizują fakt, że autyzm dotyczy zarówno mężczyzn, jak i kobiet.  

Czym jest AUTYZM?

Autyzm jest zaburzeniem neurorozwojowym o podłożu genetycznym. Wpływa całościowo na rozwój i funkcjonowanie danej osoby.  Nie ma jednego wzorca poziomu funkcjonowania osób z autyzmem. Z tego względu mówimy o spektrum autyzmu. Określenie „spektrum autyzmu” ma na celu zwrócenie uwagi na to, jak różnorodne są osoby z autyzmem i w jak różny sposób zaburzenie to może wpływać na ich życie. W spektrum znajdują się zarówno osoby niemówiące werbalnie, mające poważne problemy w zakresie samodzielności i funkcjonujące na poziomie niepełnosprawności intelektualnej, jak również osoby sprawnie porozumiewające się mową i realizujące się w życiu zawodowym. Każda osoba w spektrum autyzmu ma nieco inne nasilenie  i nieco inny profil objawów. Dla skrótowego określenia spektrum autyzmu używa się najczęściej angielskiego ASD (Autism Spectrum Disorder). Odpowiednikiem w języku polskim jest określenie: całościowe zaburzenia rozwojowe (CZR).

Pierwsze symptomy autyzmu pojawiają się bardzo wcześnie, często już u kilkunastomiesięcznych niemowląt.

Objawy spektrum autyzmu:

Obecnie objawy autyzmu dzieli się na trzy następujące kategorie:

- zaburzenia w funkcjonowaniu społecznym,

- zaburzenia w komunikacji werbalnej i niewerbalnej,

- sztywność w zachowaniu, zainteresowaniach i wzorcach aktywności.

Według ICD – 11 podstawą diagnozy nie jest triada zachowań autystycznych, a tylko 2 główne grupy objawów zaburzeń ze spektrum autyzmu – diada:

- deficyty w zdolności nawiązywania i podtrzymywania interakcji społecznych i komunikacji społecznej;

- skłonność do ograniczonych, powtarzalnych i nieelastycznych wzorców zachowań, zainteresowań lub czynności, które są wyraźnie nietypowe lub nadmierne dla danej osoby.

Wiele dzieci autystycznych ma trudności z nawiązywaniem kontaktu wzrokowego, inicjowaniem i podtrzymywaniem rozmowy. Rodzice określają ich wzrok jako nieobecny, "patrzą jakby przez nas, a na nas nie patrzą". Jeśli dzieci mówią, to często ich mowa ma charakter echolalii, powtarzania. Dodatkowo obserwuje się u nich także zaburzenia zachowania – liczne stereotypie takie jak np. trzepotanie dłońmi, sztywne przywiązanie do pewnych rytuałów. 

Zachowania niepokojące u  małego  dziecka:

Dziecko:

  • nie utrzymuje kontaktu wzrokowego;
  • rzadko się uśmiecha do innych, a ekspresja jego twarzy jest uboga;
  • ignoruje innych ludzi bądź nietypowo reaguje na ich obecność;
  • nie interesuje się zabawami z udziałem innych osób;
  • ma słabe zdolności naśladowania;
  • nietypowo reaguje na kontakt fizyczny z inną osobą;
  • nie zwraca uwagi na to, co kto chce mu pokazać, a także nie pokazuje innym rzeczy, które je zainteresowały;
  • nie mówi lub mówi bardzo słabo;
  • nie próbuje gestem wyrazić tego, czego nie umie powiedzieć;
  • przejawia stereotypie (np kołysze się, trzepocze dłońmi), przybiera niezwykłe pozy;
  • w sposób nietypowy przywiązuje się do pewnych, niezwykłych przedmiotów (np. do rękawiczki, klocka);
  • nietypowo reaguje na dźwięki (czasem wydaje się głuche);
  • przejawia brak wrażliwości na ból, zimno lub gorąco;
  • jest nadwrażliwe na smaki;
  • ma niezwykłe zainteresowania wzrokowe (np. lubi godzinami patrzeć na kręcące się obiekty);
  • bawi się zawsze w jednakowy, schematyczny sposób.

 

W przypadku podejrzenia autyzmu lub innych całościowych zaburzeń rozwojowych należy jak najszybciej zgłosić się do Poradni Psychologiczno- Pedagogicznej w celu rozpoczęcia procesu diagnozy. Wczesna diagnoza i działanie ukierunkowane na wszechstronny rozwój są niezbędne dla poprawy funkcjonowania dziecka.

Warto wiedzieć:

  • najbliższa Poradnia Psychologiczno- Pedagogiczna Nr 9 znajduje się przy ulicy Radomskiej 13/21, tel: 22 822 28 87;
  • "Życie jest fajne"- tak nazywa się kawiarnia przy ulicy Grójeckiej 68, w której pracują dorosłe osoby z autyzmem, między innymi absolwenci naszego przedszkola :)
  • Fundacja Synapsis- jest najbardziej znaną fundacją zajmującą się diagnozą, terapią i propagowaniem wiedzy nt. autyzmu w Polsce. Mieści się przy ulicy Ondraszka 3 w Warszawie. Warto także zajrzeć na ich stronę internetową: https://synapsis.org.pl
  • symbole spektrum autyzmu: niebieski kolor, puzzel. Obecnie częściej mówi się o kolorze niebieskim i różowym oraz tęczowym lub złotym znaku nieskończoności. Kolor złoty w symbolice autyzmu jest związany z tym, że złoto, jako pierwiastek, jest oznaczane symbolem Au (początek słowa autyzm).

Marta Klarzak

pedagog specjalny

Jak pomóc dziecku w wyciszeniu i samoregulacji

Wyzwaniem dzisiejszego świata jest radzenie sobie z dużą ilością bodźców zarówno wzrokowych, jak i słuchowych.
Uczestniczymy w bardzo wielu formach aktywności, których celem jest stymulacja naszego rozwoju. Jako dorośli potrafimy wyczuć moment, kiedy czujemy się przytłoczeni i zazwyczaj wiemy, że to na przykład długi pobyt w hałasie czy nadmiar obowiązków wpłynął na odczuwane poczucie rozdrażnienia.
Dziecko z delikatnym układem nerwowym dużo silniej niż dorosły odczuwa objawy przestymulowania. Nie zawsze też umie rozpoznać przyczynę swoich reakcji emocjonalnych,    a co za tym idzie, pomóc samemu sobie w samoregulacji i wyciszeniu.
 

Częste zachowania dzieci przestymulowanych to:

- agresja, szybka irytacja, labilność emocjonalna;
- impulsywność, histeria, unikanie nowości, obgryzanie paznokci;
- nadruchliwość, problemy z koncentracją;
- nieelastyczność, lękliwość, trudności w kontaktach z innymi.
 

Przyczynami przestymulowania mogą być m.in.: długotrwały stres związany z wysokimi oczekiwaniami, zbyt duża liczba zajęć dodatkowych, mało czasu na spontaniczną zabawę oraz nudę, a także nadużywanie ekranów. Według zaleceń WHO dziecko w wieku od 3- 5 lat powinno przebywać przed ekranem maksymalnie do 60 min. dziennie.

Nadużywanie ekranów nie tylko prowadzi do przebodźcowania, może również wywoływać agresję, niepokój, ma wpływ na obniżony rozwój mowy, obniżone umiejętności społeczne, obniżoną zdolność koncentracji uwagi, wybudzenia nocne, obniżoną samokontrolę i obniżoną ciekawość.
W grupie ryzyka przebodźcowaniem na pewno znajdą się dzieci z obciążeniami neurologicznymi, wcześniaki, dzieci po traumach, w stresie, osoby w spektrum autyzmu oraz dzieci wysoko wrażliwe. Pamiętajmy jednak, że każdy człowiek ma inny profil sensoryczny, czyli inną wrażliwość na bodźce.
 

Jak pomóc dziecku w samoregulacji i wyciszeniu?

W przypadku przestymulowania najważniejsze jest zapewnienie przestrzeni uboższej w bodźce, sprzyjającej wyciszeniu. Unikamy wtedy hałaśliwych miejsc, wyłączamy muzykę oraz ekrany. Pozwalamy na relaks w ciszy.
Dobrym pomysłem jest wprowadzenie zapachów, które działają uspokajająco i regulują emocje. Należą do nich: bergamotka, szałwia, gałka muszkatołowa, melisa, lawenda, a także zapach świeżego chleba, ciasta, lasu lub morza.
Naturalnym sposobem na wyciszenie są ćwiczenia oddechowe: głębokie oddychanie torem przeponowym, dmuchanie, technika 4-7-8 (wdech nosem licz od 1-4, zatrzymaj powietrze licz od 1-7, wydech ustami licz od 1-8), dmuchanie naprzemienne nozdrzami, „balonik”- polegający na wciąganiu powietrza tak, żeby móc zaobserwować, jak brzuch zmienia się w balonik itp.
Warto także wprowadzić zabawy z zamkniętymi oczami typu: jedzenie z zamkniętymi oczami, odgadywanie kształtów zabawek bez patrzenia, rysowanie bez patrzenia, wysłuchiwanie dźwięków z zamkniętymi oczami itp.
Świat wokół dziecka jest dziś bogaty w przeróżne zabawki dźwiękowe, zabawki z efektami świetlnymi. Jest także dużo więcej dostępnych możliwości stymulowania rozwoju dziecka z wykorzystaniem Internetu. To wszystko jest ciekawe i potrzebne. Trzeba jednak pamiętać o tym, że czasami nadmiar bodźców może być dla dziecka nazbyt obciążający. Wybierzmy wtedy spacer po lesie. Oddychajmy głęboko. I w duchu mindfulness cieszmy się swoją obecnością smile
 
Bibliografia:
1.Dziecko, a integracja sensoryczna, A.J. Ayres, wyd. Harmonia.
2.Nie-zgrane dziecko. Zaburzenia przetwarzania sensorycznego i postępowanie, C.S. Kranowitz, wyd. Harmonia.
3.Złap oddech. Jak oddychać żeby żyć dłużej, M. Barczok, wyd. Pruszyński i S-ka.
4.Self- reg. Jak pomóc dziecku i sobie nie dać się stresowi i żyć pełnią możliwości, S.Shanker, wyd. Mamania.
5.Materiały ze szkoleń i webinarów: „ Wyciszanki, relaksacje i ćwiczenia oddechowe dla dzieci” oraz „Przestymulowanie. Praca z dzieckiem wrażliwym i przeciążonym sensorycznie”, prow. mgr Joanna Krysiak. 
 
Opracowała: Marta Klarzak, pedagog specjalny

Jak spędzić bezpiecznie wakacje

Okres wakacyjny to szczególny czas dla całej rodziny. Właśnie w lipcu i sierpniu wielu z nas wyjeżdża na urlop, dzieci i młodzież spędzają wakacje nad wodą, w górach, czy na koloniach. Towarzyszące wypoczynkowi odprężenie sprawia, że często zapominamy o podstawowych zasadach bezpieczeństwa. Zwłaszcza, że to głównie rodzice są odpowiedzialni za bezpieczeństwo swoich pociech. Chcąc ograniczyć zagrożenie, skorzystajcie Państwo z tych  porad:

  • zapewnijcie dziecku maksimum opieki i zainteresowania;
  • samemu uczestniczcie w pozytywnym wypełnieniu mu czasu wolnego; 
  • sprawdźcie miejsce jego zabawy!! Czy jest bezpieczne; 
  • nauczcie dziecko niebrania nic od obcych (lizaków, cukierków, itp.);
  • zabrońcie mu otwierania drzwi pod nieobecność domowników;
  • zabrońcie oddalania się z nieznajomym czy wsiadania do jego samochodu;
  • nauczcie ostrożności przy zabawie w pobliżu wody, placu budowy, ruchliwych ulic, itp. niebezpiecznych miejsc;
  • nauczcie dziecko poruszania się po drodze pieszo czy rowerem;
  • zabrońcie mu chwalenia się innym, co fajnego jest w domu;
  • sprawdźcie także przygotowanie oferujących wyjazdy kolonijne (warunki pobytu, kwalifikacje opiekunów, zakres i rodzaj zajęć wypełniających czasu wypoczynku).

 

Przestrzegajcie swoje dziecko przed kontaktami z dzikimi zwierzętami, bezpańskimi psami, które choć miłe i spokojne, mogą być niebezpieczne i np. dotkliwie pogryźć czy zarazić wścieklizną. Uczcie dziecko, że nie wolno podchodzić do zwierzęcia, które nie ucieka przed nami, nie wolno go głaskać lub drażnić w jakikolwiek sposób. W razie kontaktu z psem zachowajcie spokój, nie uciekajcie, nie krzyczcie, nie patrzcie mu w oczy, nie wykonujcie szybkich ruchów. Jeżeli pies zaatakuje, przyjmijcie postawę żółwia. Kucnijcie, zwińcie się w kłębek chroniąc głowę, szyję i brzuch.

Poza naszymi małymi pociechami zagrożenia czyhają również na młodzież starszą i dorosłych. Chcąc więc zapewnić sobie bezpieczny wypoczynek, dbajcie Państwo również o siebie.

WYCHODZĄC Z DOMU

  • dokładnie zamykajcie drzwi i okna; 
  • informujcie pozostałych domowników czy znajomych  gdzie wychodzicie, z kim i kiedy wrócicie;
  • jako trasę przemarszu wybierajcie miejsca dobrze oświetlone, ruchliwe  unikając bezludnych skrótów;
  • ostrożnie podchodźcie do nowych znajomości - nie każdy może mieć dobre intencje;
  • unikajcie jeżdżenia autostopem;
  • nie podchodźcie za blisko, jeśli ktoś z auta pyta Was o drogę.

PODCZAS POBYTU NAD WODĄ

  • pamiętajcie, że najbezpieczniejsza kąpiel to ta w miejscach odpowiednio zorganizowanych i oznakowanych, będących pod nadzorem ratowników czy funkcjonariuszy Policji Wodnej;
  • zawsze stosujcie się do regulaminu kąpieliska i poleceń ratowników;
  • bawiąc się w wodzie, nie zakłócajcie wypoczynku i kąpieli innym, przede wszystkim nie krzyczcie;
  • nie wrzucajcie przedmiotów do wody; 
  • nigdy nie skaczcie do wody w miejscach nierozpoznanych;
  • jeśli dzieci są w wodzie, miejcie nad nimi ciągły nadzór, również gdy potrafią pływać. Zwykłe zachłyśnięcie wodą może skończyć się utonięciem;
  • nie pozostawiajcie na brzegu swoich rzeczy bez opieki. Jeśli są one cenne to oddajcie je lepiej do przechowalni lub pozostawcie w domu;
  • korzystając ze sprzętu pływającego zawsze sprawdzajcie jego sprawność i ubierajcie kamizelkę ratunkową. Bezwzględnie zakładajcie kamizelkę dziecku; 
  • nie pływajcie łódkami, kajakami, rowerami itp. zbyt blisko kąpiących się;
  • korzystając z materaca, nie odpływajcie zbyt daleko od brzegu.

Większość utonięć jest rezultatem braku wyobraźni: korzystania z kąpieli  w miejscach zabronionych czy skakania do wody po opalaniu (szok termiczny).

BĘDĄC W GÓRACH

  • podczas wycieczek dostosujcie obuwie i ubiór do panujących warunków atmosferycznych zakładając, że pogoda może w każdej chwili się zmienić; 
  • słuchajcie prognoz pogodowych w radiu czy telewizji;
  • wychodząc ze schroniska na szlak, poinformujcie o tym jego pracowników podając planowaną trasę przemarszu i przybliżoną godzinę powrotu. Zgłoście swój powrót;
  • przed wyprawą zapoznajcie się z mapą terenu dobierając długość i trudność szlaku turystycznego do możliwości najsłabszych uczestników wycieczki;
  • jeśli macie ze sobą telefon komórkowy, zaprogramujcie w nim numery najbliższych placówek GOPR;
  • zawsze zabierajcie ze sobą podstawowy sprzęt pierwszej pomocy, zwłaszcza do opatrywania ran i usztywniania złamanych czy zwichniętych kończyn, a także latarkę      i gwizdek do sygnalizacji miejsca pobytu;
  • nie wspinajcie się po skałach bez asekuracji i odpowiedniego przygotowania, a także sprzętu. Lepiej skorzystać z pomocy instruktora i w zaproponowanym przez niego terenie. 

W górach karetka do nikogo nie dojedzie. Znalezienie kogoś jest bardzo trudne (nawet z powietrza) – nikt szybko nie udzieli Wam pomocy.

Uważajcie więc na siebie, bądźcie rozważni i wykorzystajcie do maksimum swoją wyobraźnię. Życzymy bezpiecznych, udanych wakacji.

Artykuł powstał na podstawie poradnika Komendy Powiatowej Policji w Tarnowskich Górach.

Przygotowała: Grażyna Wilczewska
nauczyciel

Jak rozmawiać z dzieckiem o wojnie

Zbrojne wtargnięcie nieprzyjacielskich wojsk rosyjskich na terytorium Ukrainy jest obecnie szeroko komentowane we wszystkich mediach. W związku z tym nie sposób uchronić dziecko od kontaktu z tym tematem. Media epatują nas drastycznymi obrazami wojny, comoże powodować u dziecka różne negatywne skojarzenia, wzbudzać negatywne emocje, zwiększać poziom niepokoju i lęku, jak również generować najróżniejsze pytania. W obecnej sytuacji szczególnie istotne jest by monitorować emocje dziecka, być uważnym na zmiany w jego zachowaniu, nie pozostawiać go bez odpowiedzi na nurtujące go pytania i dbać o jego poczucie bezpieczeństwa.
 
Poniżej kilka pomocnych wskazówek, którymi należy kierować się w rozmowie z dzieckiem  w związku z zaistniałą sytuacją:
- nie unikaj tematu, ale równocześnie nie pogłębiaj go zbyt szczegółowo;
 
- udzielaj odpowiedzi językiem dostosowanym do możliwości percepcyjnych dziecka;
 
- informuj tylko o faktach, nie katastrofizuj, tzn. nie twórz w głowie dziecka czarnych scenariuszy dotyczących tego, co jeszcze może się wydarzyć;
 
- dostrzegaj emocje dziecka i pomóż mu w ich nazywaniu (np. Jak się czujesz?; O czym myślisz?; Widzę, że...; Co się stało, że...; Czy mogę Ci jakoś pomóc?; itp.);
 
- stwarzaj okazje do odreagowania negatywnych emocji Twojego dziecka (wspólna zabawa, brak ujawniania osobistych lęków w bezpośredniej obecności dziecka, zachowanie spokoju, postawa akceptująca emocje dziecka pozbawiona krytyki i wyśmiewania);
 
- neutralizuj obawy dziecka; nie obiecuj czegoś, czego nie jesteś pewien; skup się na „tu” i „teraz” (np. na chwilę obecną jesteśmy bezpieczni, mamy sojuszników-przyjaciół, którzy nam pomogą);
 
- ogranicz kontakt dziecka z kanałami informacyjnymi, które na bieżąco relacjonują działania wojenne, pozwól dziecku przekierować swoją uwagę na zabawę. Nie przywołuj nieustannie tego tematu. Obrazy, które dziecko zobaczy w mediach mogą być następnie długotrwale odtwarzane w jego umyśle i z pewnością nie są adekwatne do jego wieku.
 
 
Przygotowała: Ewa Wójcik
psycholog

EKO- LUDKI, czyli jak razem z dzieckiem dbać o planetę

EKO- LUDKI, czyli jak razem z dzieckiem dbać o planetę
We współczesnym świecie jednym z wielu zagrożeń cywilizacyjnych jest zanieczyszczenie środowiska. Na co dzień doświadczamy skutków ocieplenia klimatu czy smogu. Dlatego tak ważne staje się dziś kształtowanie zachowań i postaw proekologicznych także u najmłodszych dzieci w trosce o ich przyszłe dobro.
Pamiętajmy, że dziecko uczy się poprzez naśladowanie, zdobywa wiedzę poprzez doświadczanie. Poniżej przedstawiam pomysły, jak wspólnie z dzieckiem dbać o planetę.
 
MAŁE KROKI W DOBRYM KIERUNKUUśmiech
  • Kupuj mniej- wybieraj tylko potrzebne towary.
  • Jeśli dziecko nie bawi się już wybranymi zabawkami, nie wyrzucaj ich, ale wspólnie z dzieckiem ustal, komu możecie je oddać.
  • Unikaj plastiku, który niestety nie rozkłada się w sposób naturalny i pozostaje w wodzie w postaci mikrowłókien/ mikrocząstek plastiku. Torebka plastikowa rozkłada się około 450 lat.
  • Ekolodzy zwracają uwagę, że ciała wszystkich morskich zwierząt zawierają dziś plastik. Butelkę plastikową z powodzeniem można zastąpić butelką szklaną lub ze stali nierdzewnej.
  • Wybierz rower lub hulajnogę zamiast samochodu.
  • Szanuj wodę.
  • Segreguj śmieci. Warto wybierać biodegradowalne worki na śmieci.
  • Pobudź wyobraźnię- wszystko można wykorzystać w inny, kreatywny sposób np. opakowania po jogurtach to wspaniałe foremki, a z tutek po ręcznikach powstają świetne rakietyUśmiech
  • Korzystaj z oczyszczaczy powietrza, masek antysmogowych. Zadbaj, by w mieszkaniu było dużo roślin.

 

WARTO WIEDZIEĆ:
- Wiele roślin ma właściwości antysmogowe. Należą do nich m.in.: dracena, figowiec i inne
- Greta Thunberg (ur. 3 stycznia 2003r. w Sztokholmie) – jest to najmłodsza szwedzka aktywistka klimatyczna. W 2018 roku zainicjowała protest pod budynkiem szwedzkiego parlamentu przeciwko zmianom klimatu wynikającym z działalności człowieka. Wystąpiła w tej sprawie m.in. na TEDxStockholm oraz podczas COP24, oraz konferencji ONZ w sprawie zmian klimatu w Katowicach. Greta ma Zespół Aspergera.
- Ważne daty: 22 III Światowy Dzień Wody, 22 IV Międzynarodowy Dzień Ziemi.

 

Przygotowała: Marta Klarzak
 
Pedagog specjalny
 

Światowy Dzień Zespołu Downa

ŚWIATOWY DZIEŃ ZESPOŁU DOWNA 
21 MARCA
Światowy Dzień Zespołu Downa (World Down Syndrome Day) to święto obchodzone corocznie 21 marca z inicjatywy Europejskiego Stowarzyszenia Zespołu Downa. Od 2012 roku patronat nad obchodami sprawuje Organizacja Narodów Zjednoczonych. Z tej okazji na całym świecie odbywają się imprezy, których celem jest zwiększenie świadomości społecznej dotyczącej zespołu Downa oraz propagowanie praw osób z ZD do pełnego uczestnictwa w życiu społecznym. Aktualnie w Polsce obchody są organizowane przez wiele stowarzyszeń, m.in. „Jeden Świat” i Stowarzyszenie Rodzin i Opiekunów Osób z Zespołem Downa „Bardziej kochani”.
Czym jest zespół Downa?
Zespół Downa (trisomia 21) jest to zespół wad wrodzonych, spowodowany obecnością dodatkowego chromosomu 21. Dziecko z wadami wrodzonymi, określanymi mianem zespołu Downa, może przyjść na świat w każdej rodzinie, niezależnie od uwarunkowań socjalnych, ekonomicznych, rasowych i kulturowych. Dzieci te oprócz charakterystycznego wyglądu często rozwijają się wolniej i wymagają wsparcia szczególnie w sferze mowy i komunikacji, a także stymulacji rozwoju poznawczego, intelektualnego. Edukacja oraz opieka, dopasowane do możliwości i potrzeb, mają na celu ułatwienie codziennego życia osobom z zespołem Downa oraz ich rodzicom, a także umożliwienie pełnego funkcjonowania w społeczeństwie.
Każda osoba z zespołem Downa posiada indywidualny charakter. Wbrew panującemu stereotypowi, według którego osoby z zespołem Downa miałyby być zawsze spokojne, przymilne i muzykalne, wśród osób z zespołem Downa można spotkać jednostki pewne siebie, lubiące kontakty towarzyskie, ekstrawertyczne, uprawiające sport, a także nieśmiałe, które preferują spokojny tryb życia. Do szczęśliwego życia potrzebują miłości, opieki i zainteresowania.
Organizatorzy ŚDZD zachęcają, żeby w tym dniu 21 marca założyć dwie różne, kolorowe skarpetki. Podpowiadają też, że kolory przewodnie tego dnia to granatowy i czerwony Uśmiech
Warto wiedzieć:
-bardziej kochani.pl to strona stowarzyszenia, które od 2002 roku wydaje „Informator Z myślą o Tobie”, przeznaczony dla rodziców małych dzieci z zespołem Downa. W roku 2008 wydali i na bieżąco wznawiają publikację  Jak pomóc? Dziecko z zespołem Downa – pierwsze dni, która ma przybliżyć rodzicom wadę genetyczną ich dziecka i odpowiedzieć na pytania, jak pomóc sobie oraz dziecku;
-„Teatr 21” to teatr od lat tworzący sztukę z osobami z zespołem Downa i autyzmem;
-Strona Światowego Dnia Zespołu Downawww.worlddownsyndromeday.org
 
Warto przeczytać:
1. Anna Sobolewska, Cela. Odpowiedź na zespół Downa.
2. Brian. Stratford: Zespół Downa: przeszłość, teraźniejszość i przyszłość.
3. Beata Bogusława Kaczmarek(red.), Wspomaganie rozwoju dzieci z zespołem Downa – teoria i praktyka.
 Przygotowała: Marta Klarzak
Pedagog specjalny
Opracowano na podstawie informacji Stowarzyszenia na rzecz dzieci i osób z zespołem Downa oraz ich rodziców, a także materiałów Stowarzyszenia Rodzin i Opiekunów Osób z zespołem Downa Bardziej kochani.